Serveti Fünun Özellikleri
Servet-i Fünun Edebiyatı’nın Genel Özellikleri Maddeler Halinde
* Batı etkisindeki Türk edebiyatının çok kısa ama çok etkili bir dönemidir.
* Bu dönemde meydana getirilen eserler, halka hitap etmekten uzaktır.
* Dönemin aydın kesimine hitap eder. Bu bakımdan bu edebiyata “salon edebiyatı” adı da verilmiştir.
* 1891 ’de Ahmet İhsan Tokgöz tarafından çıkarılan ve bir bilim dergisi olan Servetifünun, Tevfik Fikret’in yazı işleri müdürlüğüne getirilmesiyle bir edebiyat dergisi haline gelmiştir.
* “Sanat için sanat” anlayışının benimsendiği bu dönemde sanatçılar, Fransız edebiyatını örnek almışlardır.
* Dil ağır, söz sanatlarıyla dolu ve süslüdür. O güne kadar hiç kullanılmayan Arapça, Farsça sözcük ve tamlamalar kullanılmıştır. Bu nedenle çok ağır eleştirilere maruz kalmışlar ve Ahmet Mithat Efendi, Dekadanlar makalesiyle Servet-i Fünun Şairlerini ve diğer sanatçılarını dejenere olmuş bir topluluk olduğu için aşağılamıştır.
* Roman ve hikayede başarılı örnekler verilmiş, tiyatro ve gazetecilik ise sönük kalmıştır.
* Servet-i Fünun Edebiyatı Dönemi, Hüseyin Cahit Yalçın’ın Fransız İhtilali’ni konu edinen “Edebiyat ve Hukuk” adlı çeviri makalenin Servetifünun dergisinde yayımlanmasıyla dergi kapatılmış ve bu dönem sona ermiştir.
* Servetifünûn Dönemi öğretici metinlerinde bireysel ve edebi konular işlenmiştir.
* Servetifünûn Dönemi’nde edebi tenkit daha çok kendilerine yapılan eleştirilere cevap verme ve Servetifünûn Edebiyatı’nın tanıtılması üzerinde yoğunlaşmıştır.
* Servetifünûn Dönemi öğretici metinleri edebi tenkit, anı türünde yoğunlaşır.
* Gezi yazısı, mizah, hiciv ve fıkra türünde de eserler verilmiştir.
* Hüseyin Cahit Yalçın, Cenap Şahabettin, Halit Ziya Uşaklıgil, Ahmet Şuayb, Hüseyin Suat Yalçın öğretici metin alanında eser veren sanatçılardır.
* Oluşturulan ürünler halkın sorunlarından uzaktır.
* Edebiyat tarihi ve felsefe alanında hiçbir çalışma yoktur.
* Servetifünuncuların hemen hemen hiç başarılı bir eser veremedikleri tür tiyatrodur.
* Siyasi şartların ağırlığından dolayı tiyatro pek ilgi görmemiş ve tiyatroda önemli bir gelişme olmamıştır, tiyatro gerilemiştir.