ŞÜKRÜ ELÇİN
Edebiyat tarihçisi, folklorcu, yazar, şâir. Florina’da doğdu. İstanbul Yüksek Öğretmen Okulu Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü’nü bitirdi (1939). Liselerde, yüksek okullarda öğretmenlik ve öğretim üyeliği yaptı. 1949’da Halk Edebiyatı doktoru, 1962’de doçent oldu. Hacettepe Üniversitesi Sosyal ve İdarî Bilimler Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü’nde profesörlüğe yükseldi. 1981’de aynı fakülteden emekli olarak ayrıldı. Halen Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü başkanı ve Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurumu, Yüksek Kurul üyesidir.
Lise öğrencisi iken şiir yazmaya başladı. Şiirlerini kitap hâline getirerek bastırdı. Türk edebiyatı konularında yüze yakın makale ve kitap neşretti. Yazıları Türk Yurdu, Türk Folklor Araştırmaları ve Türk Kültürü gibi dergilerde yayımlandı. Emekli olduktan sonra fakültesi Şükrü Elçin Armağanı çıkardı (1983).
Şiir kitapları:
1. Şâir Bozuntuları (1932), 2. Yirmi d ört (1944), 3. Adalara Destanlar (1978).
Halk edebiyatı ile ilgili kitapları:
1. Kerem İle Aslı Hikâyesi (1949), 2. Anadolu Köy Orta Oyunları (1964), 3. Türk Halk Edebiyatına Giriş (1981), 4. Gevheri (1984).
[Eserlerinin bir kısmının listesi Türk Folklor Araştırmaları Mart-1969 sayısındadır. Geniş biyografisi ile diğer eserleri de Armağan’ında bulunmaktadır.]