ŞÜKRÜ ELÇİN

Edebiyat tarihçisi, folklorcu, yazar, şâir. Florina’da doğ­du. İstanbul Yüksek Öğretmen Okulu Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü’nü bitirdi (1939). Liselerde, yüksek okullarda öğret­menlik ve öğretim üyeliği yaptı. 1949’da Halk Edebiyatı dok­toru, 1962’de doçent oldu. Hacettepe Üniversitesi Sosyal ve İdarî Bilimler Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü’nde profesörlüğe yükseldi. 1981’de aynı fakülteden emekli olarak ayrıldı. Halen Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü başkanı ve Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurumu, Yüksek Kurul üyesidir.
Lise öğrencisi iken şiir yazmaya başladı. Şiirlerini kitap hâline getirerek bastırdı. Türk edebiyatı konularında yüze yakın makale ve kitap neşretti. Yazıları Türk Yurdu, Türk Folklor Araştırmaları ve Türk Kültürü gibi dergilerde yayım­landı. Emekli olduktan sonra fakültesi Şükrü Elçin Armağa­nı çıkardı (1983).

Şiir kitapları:

1. Şâir Bozuntuları (1932), 2. Yirmi d ört (1944), 3. Adalara Destanlar (1978).

Halk edebiyatı ile ilgili kitapları:

1. Kerem İle Aslı Hikâyesi (1949), 2. Anadolu Köy Orta Oyunları (1964), 3. Türk Halk Edebiyatına Giriş (1981), 4. Gevheri (1984).

[Eserlerinin bir kısmının listesi Türk Folk­lor Araştırmaları Mart-1969 sayısındadır. Geniş biyografisi ile diğer eserleri de Armağan’ında bulunmaktadır.]

« EDİP AHMET YÜKNEKİ SABAHAT EMİR »