AHMED-İ DAİ

(? 1421)
Şâir, yazar, âlim. Germiyanoğullan Beyliği sahasında ye­tişen, kadılık yapan, şâirlerdendir. Osmanoğulları’ndan Emir Süleyman, Çelebi Mehmed ve II. Murad’a yakın olmuş­tur. Sultan II. Murad’ın hocasıdır. 1421’de ölmüştür.
Türkçe’nin sanat dili olarak gelişmesine hizmet etti. Eserlerinin bir kısmı manzum, bir kısmı mensurdur. İran edebiyatından tercümeleri vardır.
Manzum eserleri: 1. Dîvan, 2. Esrar-nâm e, 3. Camasb-nâme Tercümesi, 4. Cenk-nâme (Orijinal bir mesnevdir), 5. Ukûdü’l-Cevâhir (Farsça sözlük), 6. Farsça Dîvan, 7. Mutâye-bat, 8. Mansur-nâme Tercümesi, 9. Vasiyet-i Nûşirevan Ter* cümesi. Mensur eserleri: 1. Ebülleys Semerkandî Tefsiri
Tercümesi, 2. Eşkâl-i Nâsır-ıTusî (Astronomi ile ilgili), 3. Te-ressül (Nesir üslûbu hakkında), 4. Tâbir-nâme, 5. Miftahü’l-Cenne, 6. Sirâcu’l-Kulüb, 7. Tıbbı Nebevî, 8. Âyete’l-Kürsi Tefsiri Tercümesi, 9. Tezkiretü’l-Evüya Tercümesi. [“Prof. İsmail Hikmet Ertaylan, Ahmed-i Dât, Hayâtı ve Eserleri, İst. 1952”, bu konuda yazılan değerli bir monografidir.]

Tags:

Düşüncelerinizi Yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir